Inmiddels zijn we al weer 6 dagen in Chitwan. We hebben wederom een fijne plek kunnen vinden om te verblijven. Sapana village lodge is een hotel en ontwikkelingsproject (met Nederlandse steun). Een deel van de opbrengsten gaan naar lokale projecten o.a. medische hulp, scholing, micro krediet. Een cliente van Reintje had deze plek aangeraden, zij heeft het helpen inrichten en dat heeft zij heel smaakvol gedaan! We hebben een mooi ingerichte ruime kamer, in een mooie groene omgeving, gelegen naast de rivier. Er is een 'lounge'' plek met uitzicht op de rivier en waar je het lokale leven aan je voorbij ziet trekken. Er verblijven veel Nederlanders tot grote vreugde van Isa. Ze kletst heel wat af met de mensen, wijst ze de weg, geeft ze informatie. De fase dat ze verlegen was lijkt heel ver weg.

Inmiddels hoeven we nog maar vier dagen per week school te doen (we lopen voor op het schema), vandaar dat we de tweede dag van ons verblijf hier, een jeep safari in het National Park hebben gemaakt. We deelden de jeep met een Australisch gezin met twee jongens van 5 en 8. Zij zijn een maand in Nepal op vakantie waarbij Juliette ook gedeeltelijk moet werken aan waterkwaliteit projecten. In de jeep zelf hadden de kinderen nauwelijks kontakt met elkaar, terwijl als we uit de jeep stapten ze wel met elkaar gingen spelen. We hadden bewust gekozen voor een safari van een hele dag met de jeep (ipv halve dag, lopend of met de olifant) omdat we gehoord hadden van andere reizigers dat je meer wilde dieren ziet als je in de gelegenheid bent om dieper in het park door te dringen. Ook is lopen in de jungle hier gevaarlijk. In 2002 is Gert-Jan hier al een keer geweest en toen moest hij een paar keer in een boom klimmen om te ontkomen aan een woedende neushoorn. Dat leek ons niet zo'n goed plan met de kinderen. Maar ook met een jeep zagen we veel. We hebben zelfs een tijger gezien, al was het maar vluchtig terwijl hij een weggetje overstak. We hebben veel neushoorns gezien. Het beste konden we ze bekijken als ze zich aan het badderen waren in de rivier. We hebben zelfs een National Geographic moment meegemaakt: één neushoorn die de waterkant op stapte had niet gezien dat daar een krokodil lag te zonnen dus die kregen mot met elkaar. Verder hebben we veel kuddes met herten gezien, waaronder een hele grote soort (de sambar), apen (sorry Frederik, ook de witte langur aap), wilde zwijnen, krokodillen en veel soorten vogels waaronder de ijsvogels en wit/zwarte ooievaars.

Gistermiddag deden we een ander uitstapje vanuit het hotel. Een van de doelstellingen is ook om de cultuur van de Tharu, waar de meeste mensen in Chitwan onder vallen, te helpen behouden. Ze hebben een eigen taal, religie en sociaal systeem etc. Ze leven nog relatief natuurlijk. Ze gebruiken planten uit de jungle om te eten en voor hun medicinale werking. Hun huizen zijn gemaakt van een mengeling van klei en koeien/buffel mest en het riet uit de jungle, koken op hout. Wij gingen eerst met wat dorpelingen de jungle in om een bepaalde varens te plukken die ze als groente gebruiken en die goed schijnt te zijn wanneer je astma hebt. Het grappige is dat Reintje op haar praktijk folder deze varen als logo heeft! Vervolgens hielpen we deze groente te koken en aten we bij een gezin in het dorp. De kinderen aten tot onze verbazing al hun eten op. Het mooiste vonden ze het vuur maken om te kunnen koken. De vrouw des huizes was erg lief en ondersteunde de kinderen terwijl ze vuur bleven maken lang nadat het niet meer nodig was. Ze mochten op de blaaspijp blazen voor het aanwakkeren van het vuur, ze haalde nieuw hout en haalde riet van het dak om het vuur wat weer te doen oplaaien. Daarna maakten we een wandeling door het dorp. We vonden het echt een aparte ervaring om door een dorp met alleen maar lemen huizen te lopen, geen beton te vinden. Luka verbaasde ons ook. Die houdt zich vaak afzijdig bij het ontmoeten van de lokale bevolking. Nu ging hij renwedstrijdjes houden met de vele aanwezige kinderen en zijn kunstjes als de ratslag laten zien. We merken dat de kinderen heel anders met dit soort situaties omgaan nu we vier maanden verder zijn. Ze houden niet van mensen die te snel op hun af komen, maar als ze de mensen interessant vinden dan leggen ze heel makkelijk contact.

De nacht brachten we door in de Jungletoren in het Nationale Park zelf. Vandaar kun je ook naar de wilde dieren kijken. Dit keer kwamen we niet verder dan een kudde herten en een wild zwijn. Wel zagen we de olifanten met toeristen erop uit de jungle komen die bij onze waterpomp gingen drinken. Olifanten schijnen 120 liter per dag te drinken. Isa vond het prachtig om de pomp te mogen bedienen: olifant legt de slurf aan de pomp en vullen maar.

We hebben allemaal slechtgeslapen. Wat een lawaai zo'n jungle. Bovendien zat er een pauw in een boom vlak bij de kamer die elk uur met hels kabaal van zich liet horen. ‘s Ochtends werden we om 6 uur wakker gemaakt om nog naar de dieren te kijken waarbij we alleen dezelfde kudde herten zagen. Na een kopje thee bij hetzelfde gezin gingen we per jeep weer terug naar Sapana lodge. De rest van de dag bleven we daar. Het werd flink heet vandaag. We denken zo'n 35 graden waar de kinderen 's middags lethargisch op reageerden. Dat wordt nog leuk in Rajasthan waar het inmiddels al 40 graden schijnt te zijn.

Foto's volgen hopelijk snel. Internet is hier traag en maar af en toe beschikbaar.

Foto's volgen hopelijk snel. Internet is hier traag en maar af en toe beschikbaar.