Een week nadat we op het eiland Koh Chang zijn gekomen hebben we een goed dagritme gevonden. 's Ochtends lesgeven, 's middags bij ons huisje een beetje siesta houden en vanaf 16.00 uur weer wat activiteit. Rond 17.00 uur is het echt heerlijk weer en gaat de zon langzaam onder. De meeste mensen zijn dan wel op het strand te vinden. Na twee weken heeft Gert-Jan het hardlopen weer opgepakt en dat bevalt goed. De eerste dag was de hitte een enorme aanslag op zijn conditie, maar de tweede dag was het eigenlijk als normaal. Alles went.

's Avonds is het eigenlijk het beste deel van de dag. Iedereen geniet ervan. Isa en Luka vinden het helemaal niet erg om het enorme strand af te lopen om een plek voor het avondeten te vinden (in Amsterdam zijn ze meestal na 200 meter 'moe' van het lopen). Luka vind het heerlijk om als een razende roeland langs de branding te rennen. Hij kan niet stil zitten(waarschijnlijk zo vader zo zoon). Hij is met die kleine beentjes enorm snel. Je kijkt om en hij is weer een andere kant op gerend. Het ziet er vooral in het donker erg grappig uit. Dan zie je in de verte zo'n blond koppie voorbij schieten.

Inhet restaurant waar we vaak eten hebben we inmiddels ook ontdekt dat ze hele lekker cappucino maken. Het leuke is dat ze dan ook voor de kinderenwarme opgeklopte melkmet eenchocoladesiroop spinnenweb eropmaken. Ziet er erg grappig uit.

Het lesgeven gaat redelijk. Voor Luka moeten we flink improviseren, omdat het pakket van de Wereldschool te veel op spelactiviteiten is gericht. Het is soms een beetje te kinderachtig. Hij is nu bijna zes. We merken dat hij er wel aan toe is om meer met letters te gaan doen. Hij heeft schriftjes van school mee en in het zand van het strand schrijven we de letters.Rekenen gaat als een trein. Het uitgebreide knutselpakket komt goed van pas. We doen iedere dag met Isa en Luka een knutselles. Met Isa is het lesgeven een stuk ingewikkelder. Natuurlijk moeten we 'savonds nog wel aardig wat tijd steken in het voorbereiden van de lessen, maar dat gaat steeds sneller.De instructielessen gaan aardig. De zelfstandige lessen zijn moeilijker. Als je aan de zelfde tafel zit probeert ze je er telkens bij te betrekken. Daar moeten we dus nog wat slims op verzinnen.

Kortom, we hebben het hier goed naar ons zin.