Inmiddels zijn we al weer een dag of vijf in Israel. We hebben een paar drukke dagen achter de rug. Nadat we goed uitgeslapen waren hebben we de eerste dag hier rustig aangedaan: beetje in en rond het huis gebleven. Wat boodschappen gedaan en met ze allen gegeten.

De dagen daarna waren druk en zijn omgevlogen. De tweede dag in Israel zijn we naar Tel Aviv gegaan. Daar hebben we de markt (soort Albert Cuyp) en het strand bezocht. Het was heerlijk om na al die weken in de bergen en in de woestijn om weer eens een duik in de zee te kunnen nemen. De 'koude' Middelandse zee was wel weer even wennen. Het is ook weer even wennen dat je met een heel andere cultuur te maken hebt. De Joodse cultuur is heel anders dan de Hindu cultuur. De omgang tussen mensen is veel directer. Maar tussen alle culturele verschillen door lijkt het hier erg op zuid Europa. Dus het voelt dus ook al wel weer een beetje als thuis.

De derde dag zijn we met z'n viertjes met de auto naar noord Israel gereden om daar een stel Servas vrienden te bezoeken. Servas is een internationale vredesorganisaties die je de mogelijkheid biedt om bij mensen die je niet kent te logeren. In dit geval kenden we de mensen wel omdat ze een paar jaar geleden bij ons op bezoek zijn geweest. Het was nog wel een toer om er te komen. Allereerst is kaartlezen niet echt makkelijk, omdat het schrift hier anders is. Uiteindelijk hebben we een GPS systeem van vrienden van Nati en Ofer kunnen lenen. Dat was ook makkelijker gezegd dan gedaan, want ook dat systeem was in een ander schrift. Het heeft ons zeker een half uur gekost om hem in het Engels om te zetten en hem aan de praat te krijgen. Uiteindelijk zijn we laat in de ochtend naar Amirin vertrokken. Toen we daar aankwamen kregen we telefonisch nog een laatste instructie om onze weg in het dorp te vinden, omdat er in het kleine dorpje geen straatnamen waren. De instructie was: na het toegangshek van het dorp, na de vierde verkeersdrempel een weg naar rechts nemen, na 500 meter ben je er. Het ging als snel mis. Na de vierde verkeersdrempel was er helemaal geen weg naar rechts. Weer bellen en overleggen. Toen spraken we maar af bij het toegangshek van het dorp. Na 10 minuten kregen we het vage gevoel dat we misschien wel bij het verkeerde dorp waren. En inderdaad, we moesten bij het dorp Abirim zijn en wij waren in Amirin. We hadden geluk. Beide plaatsjes waren in Noord Israel en het was maar een half uur om er naar toe te rijden. Het was een prachtige rit van het ene plaatsje naar het andere: een geluk bij een ongeluk.

Na aankomst bij onze vrienden hebben we de eerste dag bijgepraat. Het bleek dat zij 10 jaar geleden ook met hun kinderen lang gereisd hadden en zelf les hadden gegeven. Het was leuk om ervaringen uit te wisselen over het lesgeven. De volgende dag zijn we naar Akko gegaan. Een Arabisch stadje aan de kust. Het heeft een prachtige Tempeliers-vesting met onderaardse gangen. De avond was zeer druk. Inmiddels waren Nati en Ofer ook naar het noorden gekomen omdat de broer van Nati's vader was overleden. Zij hadden de familie bezocht. De ouders van Nati wonen in de buurt van onze Servas vrienden en het was de bedoeling dat wij bij de ouders van Nati zouden eten. Op vrijdagavond, begin van de Sabbat, wordt hier uitgebreid met de familie gegeten. De moeder van Natie zou een kleine maaltijd verzorgen. Nou dat was een gigantische maaltijd! Propvol stapten we 's avonds weer in de auto. Het was ook heel boeiend om te zien hoe zo'n maaltijd met allerlei rituelen wordt vergezeld. Aangezien er in het noorden ook nog een ander stel vrienden van Natie en Ofer wonen (en die wij ook kennen, omdat we er een keer een paar dagen mee op vakantie zijn geweest in de Sinai-woestijn) moesten we die ook nog even bezoeken. Inmiddels was het al 22.00 uur toen we bij die vrienden aankwamen. Nog wat taart eten en bijkletsen en weer de auto in terug naar Rehovot. Uiteindelijk waren we om 02.00 uur 's nachts thuis. De kinderen vonden het prachtig, want overal kregen ze lekkers en ze mochten lekker lang op blijven.

De volgende ochtend (gisteren) hebben we uitgeslapen en zijn rond het middaguur in de auto naar Jerusalem gestapt. We zijn daar al een keer geweest. De vorige keer hebben we het Joodse deel bezocht. Deze keer stond het Arabische en Christelijke deel op het programma. Het is best een opgave om met de kinderen door al die kleine straatjes (met veel snoepwinkeltjes) te lopen. We hebben een groot stuk van de Via Dolorosa (= de weg die Christus heeft gelopen voordat hij werd gekruisigd) gelopen. Uiteindelijk hebben we de Grafkerk bezocht. Het was echt een indrukwekkende plek. Alle Christenlijke sekten hebben er een deel van de kerk. De drie belangrijkste plekken waren dicht bij elkaar: Golgotha, de plek waar Christus gewassen werd en de grot. Isa en Luka keken hun ogen uit. Ze kennen het verhaal van Jesus aan het kruis. Dat ze nu op de plek waren waar het allemaal gebeurd was, maakte duidelijk indruk op ze. Er waren natuurlijk veel devote Christenen die met tranen in de ogen daar rond liepen, maar wat echt opviel was het enorme aantal Russen dat daar rondliep. Dat is eigenlijk overal zo waar we geweest zijn tijdens deze reis. De Russen hebben duidelijk de smaak te pakken met het reizen.

Aan het einde van de dag zijn we nog thee gaan drinken bij de zus van Nati die in Jerusalem woont. Vlak bij haar appartment staat de ambtswoning van de Minister President van Israel. Daar zijn we ook nog langs gelopen omdat daar de ouders van ontvoerde soldaat Gilad hun protesttent voor de deur hebben opgezet. Soldaat Gilad is in de laatste Libanon oorlog gevangen genomen en zit al vijf jaar vast in Gaza. De ouders van de soldaat bivakeren dag in dag uit voor de woning van de premier om te demonsteren. Ze willen dat er meer gedaan wordt om hun zoon vrij te krijgen.

Vandaag blijven we in Rehovot. Op 1 mei wordt hier de Holocaust herdacht. Morgen vertrekken we naar het zuiden en gaan we een paar dagen naar Eilat.