De eerste week op Koh Chang zit er op. Ook zit de eerste lesweek er op. Momenteel genieten we van ons weekend.Het komt waarschijnlijk een beetje raar over, midden in de week weekend vieren, maar dat doen we omdat we midden in de week zijn begonnen met lesgeven. Ook al verblijven we in een paradijselijke omgeving, enige structuur hebben wij toch wel nodig. Anders raken we helemaal van God los. Isa en Luka merken er niets van, totdat we Skypen met het thuisfront en er gemeld wordt dat het echt geen weekend is, maar dinsdag.

Met de eerste lesweek achter de rug valt er ook wel een soort van last van ons af. Zoals we al eerder schreven zagen we er toch wel een beetje tegen op. Je kind opvoeden is wat anders dan lesgeven. De pakketten van de Wereldschool geven een goede basis en structuur, maar je moet het wel zelf doen.

Wat leuk is, is dat in de pakketten zowel voor Luka als Isa een aantal leuke cdroms voor taal en rekenen zitten. Ze hebben er lol in om in hun vrije tijd de taal en rekenspelletjes te doen.Thuis doen ze dat niet zo snel. Zo'n afgelegen plek zonder bergen speelgoed, een schare vrienden, Nickelodeon TV en direct toegang tot internet heeft zo z'n voordelen.

Na vijf lesdagen snappen we de systematiek van de lesstof redelijk en het voorbereiden gaat iedere avond een stuk sneller. Isa en Luka lijken zich te kunnen vinden in onze rol als onderwijzers. Als Gert-Jan 's middags brood gaat halen en hij heeft bij terugkomst nog zijn 'Meester Gert-Jan' T-shirt aan, dan wordt hij er op gewezen dat het toch echt tijd is om dat T-shirt uit te doen. Alles bij elkaar zijn we er best trots op dat we de eerste les week zonder noemenswaarige frustraties en problemen hebben volbracht.

Dan breekt het weekend aan. Na vijf dagen 's ochtends lesgeven en 's middags op het strand wandelen en spelen,zwemmen en knutselen, etc. waren we wel toe aan het vergroten van onze leefomgeving. Gisteren zijn wedaarom een tochtje op de olifant gaan maken. Isa en Luka hadden zich een paar dagen een beetje voorbereid door de olifanten in de buurt te voeren. Ze vonden het op voorhand wel spannend en eng. Dat bleek ook wel aan het begin. Het beklimmen van de olifant was de grootste hobbel. Maar toen we er eenmaal op zaten voelde het al heel snel vertrouwd. De mahoed was een hele rustige vriendelijke man. Hij bleek in staat om zijn olifant Baley alle richtingen op te krijgen zonder een prikstok. Met zo'n prik stok prikken in de huid als de olifant niet luistert. Dit ziet er erg dieronvriendelijk uit en het geeft je geen goed gevoel als je met een olifant op stap bent. Onze mahoed sprak alleen en met zijn voeten gaf hij af en toe een schopje achter de oren. Maar later bleek ook dat schoppen niet nodig, want toen Gert-Jan de hele terugweg de olifant mocht besturen corrigeerde hij Baley af en toe alleen met een commanderend schreeuwtje. Maar het kwam natuurlijk ook dat Gert-Jan jarenlange ervaring met paardrijden heeft. Dat kwam enorm van pas. Zoveel verschil is er niet tussen een paard en een olifant.

We zaten dus lange tijd op de rug van de olifant en Isa en Luka vonden het prachtig. Van angst was niets te bespeuren. Maar halverwege kwamen we bij een riviertje/poel, alwaar het de bedoeling was om de olifanten te wassen en met de olifanten te zwemmen. Tja, zouden we het durven. Dit was het echte olifantenwerk. The proof of the pudding is in the eating...

Kijk maar naar de foto's - ook op de sites van Isa en Luka - en de filmpjes (die er misschien nu nog niet allemaal op staan, het uploaden duurt hier lang)

Wat zo opmerkelijk van olifanten is dat ze het (waarschijnlijk na de nodige training) prima vinden als er mensen op ze klimmen en mee doen met wassen. Het leek alsof ze er volledig vertrouwd mee waren. Sterker nog het leek er op dat ze het wel leuk vonden. Het voelt heel eigenaardig om zo met een olifant bezig te zijn. Gert-Jan: ik weet dat het een dier is, maar toen ik erop zat voelde het aanvankelijk helemaal niet zo. Het is zo'n massaal dier en het voelt tamelijk hard en massief, waardoor je af en toe vergeet dat het een levend wezen is...totdat hij in beweging komt. Zowel in het water merk je het echt wel dat hij leeft als hij zich op z'n zij gaat liggen - en je je moet verplaatsen om er niet onder te geraken. Ook als je op zijn nek zit dan voel je hem lopen, z'n schouderbladen voel je duidelijk bewegen onder je zitvlak.

Aan het einde van de rit hebben we Baley nog gevoerd. Het was een prachtige ervaring die niet snel te evenaren valt.

Na de rit op de olifant zijn we op zoek gegaan naar een plek om te eten. Na dagen van rijst, groenten en kip waren Isa en Luka wel toe aan iets lekkers: pizza en friet! Luka eet hier tamelijk makkelijk. Vooral nasi-achtige gerechten gaan er goed in. Isa vindt eten wat minder, maar zij begint het eten hier interessanter te vinden. Gisteren heeft ze meegegeten met een gerecht van Gert-Jan: rundvlees met gember. Ze vond het lekker.

Ondertussen zijn we bevriend geraakt met een Tjechisch gezien. Die zijn 1,5 maand op reis in Thailand en hebben twee dochtertjes in de gelijke leeftijd als Isa en Luka. Vooral Isa kan het goed vinden met de oudste: Jasmin. Luka is er nog niet aan toe om met het jongste meisje (ook van zijn leeftijd) te spelen...het blijft natuurlijk een meisje. Maar wat nog niet is kan nog komen.