De tweede week op het eiland Koh Chang zit er inmiddels op. Na vijf dagen lesgeven hebben we inmiddels weer 'weekend'. Na twee weken zon, zee en strand begint het een beetje te kriebelen. We willen op reis! We hebben deze weken aan het strand bewust gepland om ons het lesmateriaal en het lesgeven geven (op een manier die bij de reis past)eigen te maken. Dat is aardig gelukt en nu merken we dat we verder willen. We blijven hier nog wel tot 2 januari. Maar de eerste voorbereidingen voor het vertrek zijn al genomen: hotel in Bangkok geregeld en een hotel in Hanoi (Vietnam) geregeld.

Gisteren hebben we een snorkeluitstapje gedaan (zie filmpje op de site van Isa). 's Ochtends werden we opgehaald met een auto om naar een verzamelplek in Bang Bao te gaan. In deze plaats bevindt zich een heuse snorkel- en duikindustrie. We hadden de goedkoopste boot uitgekozen (zoals echte Nederlandsers doen). De prijsverschillen zitten vooral in het eten wat je aan boord krijgt. Aangezien onze kinderen niet echt enthousiast worden van uitgebreide Thaise buffetten, hebben we een boot gekozen met simpele en goedkope maaltijden. De boten doen in principe bijna allemaal dezelfde snorkellokaties aan.

Het plan was om vier eilanden te bezoeken en te snorkelen. De eerste plek was na zo'n anderhalf uur varen. Het was wel spannend of de kinderen het leuk zouden vinden en het zouden aandurven zo in het diepe open zeewater. De Thaise begeleiders waren erg verbaasd dat Luka geen zwemvest aanhoefde van ons. Ze bleven maar vragen: Can your baby swim? En dat terwijl Luka met zijn eigen snorkel en zwemvliezen aan kwam zetten (die hij van de Sint had gekregen)! Het is voor ons overduidelijk, maar voor de zekerheid heeft Gert-Jan op een gegeven moment toch maar gezegd dat Luka geen baby meer is. Vooral Luka vond dat wel fijn dat het nog even bevestigd werd dat hij geen baby meer is. Waarschijnlijk gebruiken de Thai het woord baby voor een klein kind. Isa moest het allemaal even aanzien, maar Luka dook zonder twijfel van de boot het diepe zeewater in en ging meteen zijn eigen gang. Isa zat er na 10 minuutjes helemaal in en was als een vis in het water. Ze maakte regelmatig een flinke duik naar beneden om in het zachte koraal te voelen en de Nemo-visjes te benaderen. Die duiken naar de bodem hebben er waarschijnlijk wel voor gezorgd dat Isa vanacht oorpijn kreeg. Ze heeft er vandaag nog wel een beetje last van. Hopelijk is het snel weg, omdat ze nu de zee niet in mag. Isa vond vooral het voeren van de vissen fantastich.

Reintje en Gert-Jan konden na de eerste snorkellokatie ook wat meer aandacht aan het snorkelen besteden en wat minder aandacht aan de kinderen besteden, want die konden zich prima redden. We merken dat de kinderenecht groter worden.Het was een heerlijke dag. Natuurlijk was het snorkelen bijzonder, maar het was vooral ook lekker om een dagje met zo'n boot op zee te dobberen en de kleine eilandjes langs te zien glijden.

Iedere keer wanneer we een nieuwe snorkellokatie aandeden stonden Luka en Isa al klaar met hun snorkeluitrusting. Op het laatste eiland stond een schilpaddenboerderij. Dit was vooral educatief leuk. Natuurlijk waren de schildpadden interessant, maar vooral de krioelende massa's kleine kwalletjes in zee rond het eilandje waren voor Luka en Isa interessant. Maar snorkelen zat er vanwege die kwalletjes aan het einde niet meer in.

Opmerkelijkste feit van de dag was dat Isa met grote twijfel een hap rijstsoep nam (onder het mom van je hoeft het niet allemaal op te eten, maar wel te proeven) en daarna de garnalen uit de soep smakelijk op zat te peuzelen. De garnalen werden zelfs aan Luka aangeraden: 'Luka, neem ook zo'n garnaal, is lekker, net als kip!'