Inmiddels zitten er drie dagen in Hanoi op. Het contrast met Thailand is enorm. Natuurlijk, tamelijk voelbaar, het weer: Thailand was 32 graden - Vietnam (Hanoi) - 15 graden. Maar er zijn meer verschillen. In Thailand zaten we vaak tussen de toeristen, of we nu in Bangkok waren of Koh Chang. Hier in Hanoi zitten we meer in het dagelijkse lokale stadse leven. Thailand kwamen we met Engels een heel eind. Hier in Vietnam moeten we meer met handen en voeten communiceren.

We hebben in een kamer het huis van Nederlander Cees. Hij is getrouw met een Vietnamese vrouw en hij heeft twee kinderen. We zijn hier gekomen omdat we zijn website www.vietnamcarte.nl hadden ontdekt. Het huis bevindt zich een een wijkje net buiten het centrum. De huizen staan hier flink opmekaar, maar toch geeft het een rustig gevoel. We hebben een kamer (zonder verwarming) met twee tweepersoonsbedden, een badkamer en een balkon. Dat balkon gebruiken we als koelkast voor de yochurt ed. die we dagelijks komen. Het balkon is dus te koud om effe te gaan zitten. Vooral Reintje heeft last van de kou.Vandaag hebben we dus maar nieuwe jassen aangeschaf. Ze hebben hier een breed assortiment aan The North Face kleding (waarschijnlijk namaak) in de aanbieding op de kledingmarkt. Een jas met fleece trui maakt het een stuk aangenamer.

Gisteren was onze eerste volledige dag in Hanoi. We begonnen met een bezoekje aan Uncle Ho: de grote leider Ho-Chi-Minh. Volgens de goede communistische traditie is Uncle Ho na zijn dood gebalsemd en ligt opgebaard in een indrukkend mausoleum. We moesten een half uur in de rij staan/lopen om vervolgens in minder dan een minuut langs de baar te lopen. De aanwezige soldaten gaven met gebaren aan hoe we ons moesten gedragen: één voor één achter elkaar, geen handen in de zak, etc. De kinderen waren erg onder de indruk van het geheel. We hebben ze in grote lijnen verteld hoe Ho zich tegen de Fransen verzette. Regelmatig vragen ze ons om het verhaal 'tegen de Fransen' nog een keer te vertellen. Na het mausoleum hebben we nog de omgeving verkend: twee huizen bezocht waar Ho gewoond had en langs het presidentiële paleis gelopen. 's Middags hebben we ons nog per riksja door de oude stad laten rondrijden.

Hanoi is een plezierige stad. Het oude koloniale deel is wijds opgezet met veel groen. Het oude deel is druk met veel kleine winkeltjes. Het eten is wel lastig. De lokale bevolking zit op krukjes op de stoep bij kleine restaurantjes. Niet echt ideaal om met kinderen te gaan zitten, zeker niet als her per minuut wel honderd scooters voorbij razen. Daar staan tegenover de westerse restaurants waar veelal Amerikanen eten. Dat vinden we ook weer niet echt leuk om te gaan zitten. Vanavond hebben we bij Cees gegeten. Inmiddels is er een Vlaams gezin hier bij gekomen, dus dat was gezellig en voor de kinderen fijn dat ze met andere kinderen kunnen praten. Het eten met stokjes begint er nu ook aardig in te komen. Luka vroeg vanavond wel 'hoe eet ik rijst met stokjes'. Na een tijdje schakelde hij over op een lepel. Isa lukt het om haar hele kom met stokjes leeg te eten. De dochter van Cees, 9 jaar, komt ook aardig los nu er vier extra kinderen in haar huis rondlopen. Toen we na de koffie terug kwamen in onze kamer stonden er vijf kinderen op ons bed te springen...dolle pret dus.

Isa is zeer onder de indruk van de Vietnamese bureaucratie. Als we ergens koffie gaan drinken dan speelt ze het liefst douanier. Met een flesje water (=stempel) en een paar reisfolders (=paspoort) controleert ze de paspoorten en voorziet ze van stempels.

Het lesgeven gaat hier goed. Met Isa gaat het zelf makkelijker. We zitten vanwege de kou dus niet meer buiten, maar gewoon aan een tafeltje in de slaapkamer. Helemaal geen afleiding. Inmiddels hebben we ook de eerste toetsjes achter de rug en die moeten we nu naar de Wereldschool sturen. Nu nog op zoek naar een scanner om het te kunnen emailen.