We zijn inmiddels in Hoi An. De afgelopen dagen hebben we aardig wat kilometer zuidwaarts afgelegd. Drie dagen geleden hebben we de nachttrein van Hanoi naar Hue genomen. Aan het reizen per nachttrein zijn we inmiddels allemaal gewend. Deze keer was het vertrek wel wat laat, 23.00 uur, maar het voordeel is dat je meteen in slaapt valt. We kwamen vervolgens om 11.00 uur de volgende dag aan in Hue. Dat bood ons de mogelijkheid om lekker uit te slapen en rustig in de trein te ontbijten. We werden echter al wel om 7.00 uur wakker omdat de Vietnamese ontbijt (soep) verkopers langskwamen. Die lopen luidruchtig langs alle cabines en rammen soms ook nog op je deur. Maar goed, de koffie was welkom en de kinderen bleven ondanks de herrie op de bovenste bedjes in de cabine rustig doorslapen.

Toen het eenmaal licht was bleek duidelijk dat we het regengebied waren binnen gekomen. We zagen vanuit de trein dat de grijze koude luchter nog steeds was. Eenmaal aangekomen in Hue bleek echter dat de kou weg was, maar er was welmiezerige regen voor in de plaats gekomen. We hadden in Hue een hele fijne lichte hotelkamer, dus van het grauwe weer hadden we niet zoveel last. We zijn er maar twee dagen gebleven. Belangrijkste bezienswaardigheid in Hue is de citadel met de Verboden Stad van een aantal keizers. Het grootste deel van het keizerlijk complex is verloren gegaan door de oorlogen met de Fransen en de Amerikanen. De ruïnes lagen naast de gerestaureerde delen. Dat maakte de verwoestingen echt zichtbaar. Op zich prima om niet meer dan twee dagen in Hue te zijn, vooral om dat de miezerregen wel naar een dag irritant begint te worden.

Maar door het regenachtig weer kwam zonnig nieuws uit Nederland. Gert-Jan is met een groepje Amstelglorianen het half jaar voor vertrek druk geweest met een beroep bij de Raad van State om te voorkomen dat er langs de tuin op Amstelglorie een tijdelijk bouwweg zal komen. In Hue kwam er een email vanuit Nederland dat de Raad van State het besluit van de Minister van Verkeer en Waterstaat heeft vernietigd. Voorlopig komt die weg er dus niet en dat is heel goed nieuws! Er is namelijk heel wat tijd en werk in die beroepszaak gaan zitten. Nu maar hopen dat het zo blijft.

Vanochtend hebben we de bus van Hue naar Hoi An genomen. Een busritje van vier uur. Halverwege de rit reden we door een 7 kilometer lange tunnel. En zoals wel vaker was er aan het einde van de tunnellicht: de regen was weg en de temperatuur lag weer een paar graden hoger. Het schijnt dat de bergen hier in de buurtde koude wind (en slechte weer) vanuit China tegen houden. De zon hebben we na drie weken nog steeds niet gezien, maar de korte broekjes en t-shirtskunnen weer aan. Hoi An is een rustig plaatsje met oude huisjes aan een haven. We hebben vanmiddag fietsjes gehuurd en de buurt een beetje verkend. Morgen gaan we weer met de bromfiets op pad.

Morgen is ook weer de laatste lesdag van onze 'werkweek'. We kijken uit naar het weekend. Er zijn dagen dat het lesgeven ons niet makkelijk afgaat...vandaag was er zo'n dag. Of Luka gooit zijn kont tegen de krib en wil geen letterlesjes doen, of is het Isa die totaal geen zin in taallessen heeft. Zucht. Op zo'n dag vergeet je totaal dat het de dag daarvoor wel goed ging. Over een paar dagen zijn we weer van plan om twee weken op een vaste plek te blijven en we hebben het idee dat dat gunstiger is om les te geven.