Eergisteren hebben we sinds 4 januari voor het eerst de zon weer gezien! En wel een halve dag! We hebben de hele ochtend op het strand doorgebracht: de kinderen buiksurfend (met een klein surfplankje) op de golven en Gert-Jan en Reintje een beetje zwemmen/meesurfen met de kinderen en hardlopen. Het is hier een lekker temperatuurtje. De zon hebben we wel gemist. Nu de zon regelmatigschijnt hebben we eigenlijk wel een hele ideale plek gevonden qua klimaat: ca. 25 graden, af en toe zon en dan weer wat bewolking.

We zijn nu vijf dagen op het schiereiland Doc Let in 'Jungle Beach' van Sylvio, een Canadees. We hebben een bamboehuisje met twee verdiepingen en een heerlijke ruime veranda. Ideaal om wat langer te verblijven. Het ligt tamelijk geïsoleerd. Als gevolg hiervan is het de bedoeling dat je hier alle maaltijden nuttigt. Je kunt namelijk nergens anders heen. Het was ook best een opgave om hier te komen. Eerst met de nachtbus en daarna werden we door een auto opgepikt om hier naar toe te gaan. De nachtbus was overigens prima te doen, omdat er bedden waren. We lagen helemaal achterin met z'n vieren naast elkaar. Het enige vervelende is dat de achterkant van de bus het vervelendst voelt. Je voelt namelijk elke hobbel in de weg. Maar toch hebben Reintje en Gert-Jan licht kunnen slapen en de kinderen praktisch de hele nacht.

Wat ons erg aanspreekt hier is dat we met alle gasten het middagmaal en het avondmaal nuttigen. Het is gezellig en je spreekt iedere avond andere gasten. Voor de kinderen werkt het ook positief: ze eten wat de pot schaft. Geen gedoe over de menu kaart zoals in een restaurant...waar natuurlijk altijd friet op staat. Vandaag hebben ze heel veel groeten met rijst gegeten, want de spicy rundvlees en de garnalen lieten ze liever aan zich voorbij gaan. Tja, als je honger hebt dan blijft er niet veel over: rijst met veel groente.

De eerste dagen waren we hier bijna alleen, maar nu is het bijna vol. Over twee dagen begint het Vietnamese feest Tet. Dit is het Vietnamese nieuw jaar. Veel westerlingen die in Vietnam wonen ontvluchten dan de steden, omdat het geen leven is. Het is een sterk familie gebeuren en alles is dicht. Vietnam ligt dan een week plat. Er zijn hier dus veel 'gevluchte' westerlingen. Tet is ook voor ons een reden om hier nu langer te zijn. Hier hoeven we niets te organiseren, want gedurende Tet is dat erg lastig.

Het lesgeven is hier ook echt een stuk makkelijker. We hebben alle ruimte. Als Isa en Luka gescheiden moeten werken kan dat, maar er zijn ook zat plekken waar we met ze allen kunnen knutselen of spelletjes doen. Kortom, prima plek hier en we blijven hier nog wel even.