Ons weekend is inmiddels op de donderdag en de vrijdag. Onze tweede schoolweek in Pokhara is dus alweer ruimschoots begonnen. Het lesgeven verloopt hier vanaf het begin heel goed. Enerzijds denken we door de rustige omgeving. Isa krijgt les in onze eigen tuin en Luka op het terras bij het zwembad. Anderzijds zijn de kinderen er steeds meer aan gewend dat wij ze lesgeven en wij zijn het lesgeven natuurlijk ook meer gewend.

De kinderen gaan op het moment ook heel goed samen. Ze spelen heel intensief samen en hebben nauwelijks ruzie. Vandaag waren zearme kinder parelvissers in het zwembad, d.w.z. Luka trok Isa na een duik met een springtouw omhoog. Nog een restje Vietnam waar ze hevig geinteresseerd in parels waren.

We hebben afgezien van een tweede trekking van een aantal dagen met de kinderen. De kinderen hadden geen zin, Isa was net ziek geweest, Gidsen spraken elkaar tegen wat een geschikte trekking met kinderen zou zijn. De permits om hier te trekken zijn ook heel duur en een hoop georganiseer om voor elkaar te krijgen. Gelukkig vonden we een heel goed alternatief. We hebben twee dagtochten gemaakt waarbij de kinderen te paard gingen en wij te voet. De kinderen vonden het helemaal geweldig om paard te rijden. Beide dagen vertrokken we om 9.00 s' ochtends en kwamen terug om 17.00. In die tijd hoorden we ze geen een keer mopperen. Sterker nog ze waren niet meer van de paarden af te krijgen en vonden het heel verdrietig om afscheid van de paarden te moeten nemen. Isa straalde de hele dag. Voorbijgangers hoorden we zeggen hoe gelukkig Isa eruit zag op het paard. Luka fantaseerde de hele dag dat hij cowboy was of een spion. Gert-Jan die vijf jaar paard heeft gereden kwam ook een beetje aan zijn trekken. Hij haalde 's ochtends de paarden bij de boerderij op en bracht ze s' avonds weer weg. De eerste dag trokken we naar Sarangkot. Een mooie tocht door eerst bos en daarna over bergen en leuke dorpjes. Het uitzicht van Sarangkot moet fenomenaal zijn want je kunt er drie hoge pieken van de Himalaya zien. Helaas lagen de pieken in de wolken. Ook de dag daarna hadden we geen geluk met het uitzicht. Vanaf de World Peace Pagoda zou je de witte toppen van de bergen gereflecteerd moeten zien in het Phewa meer. We voelden ons ook een beetje bekocht door onze gids die gezegd had dat het een uur lopen langs de weg zou zijn maar dat bleken er drie. Tegelijkertijd vonden we wel het mooie ervan dat we het gewone leven, wat zich veel meer dan bij ons op straat afspeelt voorbij zagen komen. Bovendien reden deze dag nog twee aardige franse jongens te paard mee die werkelijk alles prachtig vonden wat op ons ook weer aanstekelijk werkte. Nat twee dagen stappen door de bergen en de paarden in de gaten en soms in bedwang houden waren we wel helemaal uitgeput :-)

Gisteren was het hier Holi. De hindoes vieren dan dat de lente begint en uiteraard voor allerlei goede zaken: vrede, harmonie etc. In 1996 hebben Gert-Jan en Reintje dat al een keer in India meegemaakt. Dat was tamelijk traumatisch. Het is de traditie om verf naar elkaar te gooien. Destijds hebben we een flinke portie verf overons heen gekregen. Het nare toen was dat veel Indiers stomdronken waren. Eigenlijk zijn we destijds in 1996 half gemolesteerd op straat in New Delhi. We stonden dus niet te trappelen om op straat te gaan. Maar we moesten wel: geld halen bij een pinautomaat. Met huiver en wantrouwen daalde we onze berg af. Tot onze grote verbaziging hebben we geen spetter verf op ons gekregen. De Nepalezen zijn een stuk fijngevoeliger. Alleen als je zelf met verf rondloopt dan gooien ze verf naar je. We zagen veel Nepalezen die plezier hadden en ook veel westerlingen die daar aan mee deden. Deze keer hebben wij het vrolijk aan ons voorbij laten gaan.

De komende drie dagen zijn we hier nog in Pokahra en dan trekken we verder.We gaan twee dagen wild water varen op de Seti rivier. Als we uitstappen zijn we bijna op onze volgende bestemming Chitwan.

P.S. De Duitse vlag is van ons kasteeltje. Nu nog een Nederlandse vlag zien te vinden.