Inmiddels hebben we ons rafting (met een grote rubberen boot over een rivier) weekend achter de rug. We moesten eergisterenweer vroeg uit de veren. Om 7 uur gingen we met de bus naar het startpunt bij de Seti rivier. De busrit was toch nog zo'n 2 uur, dus we kwamen duf aan. Inmiddels hadden we weer opnieuw kennis gemaakt met de 2 Franse jongens die ons het weekend eerder vergezeld hadden bij het paardrijden. Om wakker te worden moesten we eerst al het materiaal naar beneden dragen. De weg lag namelijk een stuk hoger dan de rivier. Dat was nog een hele klus. We waren met zijn negenen, dus er moest heel wat mee voor een weekendje raften. Naast de twee grote boten moest er kampeermateriaal en eten voor twee dagen mee. Het duurde toch nog wel een kleine twee uur om alles in beweging te krijgen. De boten moesten opgeblazen worden en alle spullen moesten in waterdicht materiaal ingepakt worden en op de boten gebonden worden.

De Seti is in het droge seizoen een rustige rivier. Het begon rustig met af en toe een klein stroom versnellinkje, maar na een half uur geraakten we op een stevige stroomversnelling. Het is toch een veradelijke aangelegenheid dat raften. Je begint rustig en dan denk je 'oh, dat is een makkie' , maar dan bij zo'n stevige stroomversnelling gaat het er ineens heel snel aan toe. Dan is het een kwestie van seconden dat je goed en verstandig moet handelen. Bij de eerste echte grote stroom versnelling lagen Isa en Luka dan ook ondersteboven in de boot, had Gert-Jan een flinke rotspartij (gelukkig werkte het zwemvest beschermend) in zijn rug gekregen...en had Reintje een nagel gebroken. De instructeur had een schaafwond op zijn scheenbeen. Op zich allemaal nog redelijk onschuldig, maar wel een lesje om alert te blijven.

Isa en Luka kregen al snel de smaak te pakken. De rustige stukken van de rivier vonden ze maar saai. Maar al snel hadden ze daar een oplossing voor....uit de boot springen en je door de rivier mee laten drijven. Bij aanvang vonden we het nog wel eng, en gingen we mee het water in, maar na een paar keer was dat niet meer nodig. Deze reis hebben we Luka ook van een andere kant leren kennen. We kennen hem als een actief jongetje, maar op reis ontwikkelt hij zich steeds meer tot lefgozertje. Hij heeft een oog voor spannende dingen en wil dat , soms tot onze grote schrik, allemaal graag uitproberen. Deze keer had hij het op de kayaks voorzien. Dat wilde hij ook, maar omdat je daar in je eentje in zit, kon dat natuurlijk niet. Op de tweede dag was daar een oplossing voor: Luka wilde op de staart van de kayak zitten. Even uitproberen op de rustige stukken. Maar bij de eerste de beste stroomversnelling bleef hij gewoon zitten. Tot onze grote angst bleef hij bij de grotere stroomversnellingen ook zitten. Wij zaten niet rustig in de boot, maar Luka zat wel rustig achter op de kayak. Hij had ook gezien dat de kayakvaarders af en toe over dwars rond draaien en dan helemaal onder water gaan. Hij bleef maar vragen of ze dat nog een keer konden doen. Toen de gids vroeg of Luka dat ook wilde doen, twijfelde hij geen moment. Luka op de staart van de kayak, met zijn armen en benen om de kayak geklemd en draaien maar. We vragen ons af van wie hij het lef heeft, want wij zijn meer van het type bangig en heel voorzichtig. In Pokhara is de lucht vaak vol met paragliders. Luka heeft ons dagen lang aan de kop gezeurd of hij dat ook mag doen. Dat mocht/kan natuurlijk niet, maar dat beloofd niet veel goeds voor de toekomst als Luka een tiener is....

De nacht hebben we doorgebracht op een droge bedding van de rivier, vlak bij een dorpje. Het werd ons wel makkelijk gemaakt, want de begeleiders zorgden voor alles: tenten op zetten en eten koken. Wij hadden dus alle tijd om lekker te kletsen en reiservaringen te delen met onze medereizigers. Het was een leuk gezelschap: 2 Argentijnen, 2 Fransen en een Rus. De lokale bevolking kwam ook een paar keer langs, om bier en frisdranken te verkopen en 's avonds bij het kampvuur om muziek te maken en te dansen. De volgende ochtend werden we in alle stilte wakker en stond het ontbijt al weer klaar. De tweede dag was alleen een ochtend raften en 's middags werden we per bus vervoerd naar het Chitwan National Park.

Inmiddels zijn we aangekomen in Chitwan en verblijven we in de Sapana Village Lodge http://www.sapanalodge.com/ . Met een echte olifant in de tuin...