Morgen alweer onze laatste dag in Chitwan. Het zal ons zwaar vallen deze heerlijke plek, Sapana lodge, te verlaten. Ons dagritme hier is eigenlijk zoals de afgelopen maanden, school van 8.30 uur tot 12.00 uur. Vervolgens lunchen ( ze hebben hier goed eten, maar na bijna twee weken heb je het wel gehad met een menukaart). ‘s Middags is het hier inmiddels flink heet, dus doen we het rustig aan ter plekke. De kinderen voelen zich hier heel vrij. Ze spelen nog steeds veel met elkaar, met af en toe een conflictje als bijv. Isa alleen in de kamer wil zijn. Isa staat vaak aan de kamerdeur van de Nederlandse gasten te kletsen en laat zich inmiddels voorlezen door andere gasten. Heeft ze goed geregeld J. Kortom, Reintje en Gert Jan hebben ook wat meer tijd voor zichzelf. Er liggen hier ook stapels boeken te leen die we graag lezen op de 'lounge' banken bij de rivier met een potje Nepalese thee erbij. Er verblijven ook veel andere leuke gasten waarmee we met regelmaat een praatje maken.

Zo hebben we ook een stel ontmoet van in de 20. De jongen had met zijn ouders toen hij 9 was met een camper voor 15 maanden door de VS en Canada gereisd. Hij had het verslag dat zijn ouders van die reis hebben gemaakt mee op zijn computer. Naar zijn zeggen heeft die reis hem op vele manieren positief gevormd. We vonden het ontzettend leuk om te horen hoe hij dat heeft beleefd. Ook hij gooide met regelmaat zijn kont tegen de krib bij het lesgeven van zijn ouders. Het is bemoedigend om merken dat zo'n jongen het als positief heeft ervaren en nu zelf rondreist, als een onderbreking van zijn studie. Het wordt er in Nederland in ieder geval niet beter op, want deze week lazen we op de site van Trouw dat minister van Bijsterveld de regels voor thuisonderwijs nog strenger wil maken. Dit omdat een aantal ouders van het inmiddels opgeheven Islamitisch College in Amsterdam hebben besloten om hun kinderen zelf les te gaan geven. Dit is al decennia een recht in Nederland, maar langzaam wordt dat recht steeds verder uitgehold. Slechts een paar honderd mensen (vooral strenge christenen) maken hier gebruik van, waaronder dus inmiddels ook wat reizigers. Het is eigenlijk al bijna onmogelijk om voor een tijdje zelf les te geven, dus hoe moet datdan nog strenger. Voor deze reizigers zal het dus nog moeilijker worden, want wij kunnen ons niet beroepen op een band met het hogere. We voelen ons echter inmiddels aardig thuis in het 'hokje' strenge christenen, moslimfundamentalisten en ander afwijkend gespuis :-). We kunnen het iedereen aanraden om eens een paar maanden zelf les te geven: je leert je kind beter kennen en je krijgt meer waardering voor de onderwijzers op school. In een volgend stukje gaan we daar nog wel wat dieper op in.

Vandaag hebben we met de kano, gemaakt van een uitgeholde kano op een rivier gevaren waar je de krokodillen langs de waterkant kunt zien zonnen. De dag daarvoor kregen we een olifantrit aangeboden van het personeel langs een paar dorpen en rijstvelden hier. Ze zien hoe dol de kinderen op olifanten zijn. Sapana heeft ook een aantal huisolifanten die regelmatig door de kinderen regelmatig geaaid, gevoerd en gewassen wordt. De dag daarvoor zaten we ook op de olifant in het Nationale park. We hadden geluk dat net de premier van Nepal in Chitwan was. Daardoor gingen we naar een minder druk bezochte plek in het park met meer kans op het zien van wilde dieren. En inderdaad hebben we vier neushoorns van heel dichtbij kunnen zien. De neushoorns zijn niet bang van de olifanten dus die kunnen de neushoorns dicht naderen.

Als het aan de kinderen ligt zijn we ook elke avond in het Tharu cultureel centrum te vinden. Daar hebben ze elke avond een dansvoorstelling met o.a. indrukwekkende stokkendansen. We huren dan een fiets en gaan er in het pikdonker heen. Meestal is er op dat moment geen elektriciteit met twee kleine fietslampjes over de hobbelwegen. De kinderen konden hun geluk niet op toen bleek dat vanavond dezelfde dansgroep hier op Sapana kwam optreden. Bij de laatste dans wordt het publiek uitgenodigd mee te dansen. Luka springt dan meteen het podium op. Alhoewel Isa dansen heerlijk vind is dansen op een podium net een brug te ver.

Vandaag zullen we ons boeltje weer moeten inpakken, want morgen nemen we de bus naar Kathmandu. Daar blijven we twee dagen en dan vliegen we naar India. We zien er wel een beetje tegen op, want het is daar inmiddels 40 graden.