Ons gezelschap voor een tweedaagse trip naar Bikaner bestond uit Rajesh, dochter Gudiya en ons gezin. Omdat de Jangids een guesthouse hebben moet er jammer genoeg altijd wel iemand thuis blijven. Het was 3,5 uur rijden naar Bikaner, maar de tocht leek langer doordat het een paar dagen goed heet was. We hebben eerst het enorme paleis bezocht waarvan de bouw begon in 1588 en waar de opeenvolgende Maharadja’s telkens een stuk aan toevoegden. Het is erg mooi van binnen met de mooie schilderingen met ingelegde spiegeltjes, goud, ivoor en zelfs Delfts blauwe tegels. Wat Isa het meest indrukwekkend vond waren de handafdrukken ter herdenking van de vrouwen die levend op de brandstapel van hun overleden man stapten (sati).

De middag hebben we gerust in het guesthouse van een vriend van Rajesh, Vijay. Het was te heet om iets anders te ondernemen. Om 5 uur vertrokken we naar het dorp waar twee kamelen op ons wachtten. Veel huizen in de dorpjes waar met een mooi lila achtig blauw beschildert wat insecten schijnt af te schrikken. Eén kameel had een een kar erachter waar een deel van ons g ging zitten en waarop ook het eten werd vervoerd. Op de andere kameel kon je met met tweeen zitten. We liepen 11 km door de woestijn en gedurende de rit wisselde iedereen regelmatig van kameel. Gert-Jan en Reintje hebben vaak verhalen van reizigers gehoord die flink hadden afgezientijdens een kameelrit door het meehobbelen. Wij hadden daar geen last van.Volgens Rajesh kwam had onze kameel een goed hobbelritme. We genoten van de stilte in de woestijn en zagen onderweg veel herten en antilopen en ook boeren die graan aan het oogsten waren. Als je bovenop de kameel zit heb je goed zicht op de natuur. Ons verblijf voor de nacht was boven op een duin gebouwd. We besloten op het dakterras te slapen zodat we de sterren konden zien.

Vijay kwam een uurtje later met in zijn kielzog familie van zijn vrouw. Vijay hoort bij de kaste van de Rajput de voormalige ‘rulers’waar de Maharadja’s aan de top stonden. Vijay zijn familie heersten over een deel van het rijk van de Maharadja. Zijn vader was generaal van het kamelen legioen van het Indiaase leger. Zijn familie bezit nog steeds veel grond. Rajesh behoort tot de kaste van de Brahmins, de kaste van de priesters en die zijn vegetarier en drinken geen alcohol. Voor ons was het een hele andere ervaring om zo eens een avond door te brengen met Rajputs. Er werd allereerst een vuurtje gemaakt om het geitenvlees op klaar te maken,een specialiteit van de Rajputs. Het doorsudderen van het geitenvlees neemt heel wat uurtjes in beslag en intussen wordt het er flink wat wiskey en rum naar binnen gewerkt. Volgens Rajesh is dit het vaste patroon: elke avond drinken, pas eten om 23.00-24.00 en veel lol maken. Onze gastheer was duidelijk een goede entertainer, iedereen hing aan zijn lippen met zijn verhalen. Het was mooi om naar zijn gebarentaal te kijken maar hij sprak Hindi en we hadden geen idee waar hij het over had. Het was bijna volle maan. We wisten niet dat de maan zoveel licht kon geven. Uiteindelijk waren de sterren daardoor ook niet zo helder. Reintje heeft heerlijk geslapen, Gert Jan wat minder, die werd wakker van het huilen van de wolven. ’s Ochtends werden we verwend met een heerlijk ontbijt voor we weer terugliepen met de kamelen naar het dorp. We hadden geluk dat het die paar uur net bewolkt was. Eigenlijk worden voor de toeristen alleen kamelensfari’s georganiseerd in de drie wintermaanden, de rest van het jaar is het te heet om overdag te lopen. Dat geldt helaas niet alleen voor kameelsafari’s. We merken dat we vrij weinig uitstapjes kunnen maken terwijl we hier bij Rajesh zijn. Je moet of heel vroeg vetrekken of laat op de dag vertekken wat de actieradius een stuk kleiner maakt. De terugrit in de auto van drie uur was ook weer vreselijk heet. Dat gaan we niet elke dag doen!