Gisteren zijn we op twee de Paasdag aangekomen in Israel. Weken lang naar de chocolade van Pasen uitgekeken. Ben je in het land waar het met Pasen allemaal omgaat en dan is er geen Paaseite vinden! Een grote telleurstelling :-). Gelukkig werd deze telleurstelling ruimschoots gecompenseerd door de ontmoeting met onze vrienden: de familie Feninger. Het gezin waarmee wij vier jaar geleden in Thailand hebben rondgetrokken.

De reis naar Israel was een lange. Eergisteren vertrokken we om half 7 in de ochtend uit Nawalgarh. Eigenlijk was het beter om nog vroeger te vertrekken, maar aangezien de kinderen iedere dag zo laat in slaap vallen leek ons dat niet zo'n goed idee. Na wederom een hobbelige en bloedhete tocht met de auto door de woestijn van Rajasthan kwamen we tegen 13.00 uur aan in New Delhi. De kinderen hadden de eerste drie uur in de auto geslapen dus het viel eigenlijk reuze mee. Maar wat was dat weer wennen daar in New Delhi! Na bijna drie weken in de rustige woestijn kwamen we weer in het smerige drukke New Delhi. Overal auto's, veel mensen, stof, luchtvervuiling en een enorme hitte. Gelukkig zouden we er maar middag en een avond door brengen. We hadden wel een hotelkamer geboekt om nog wat te kunnen rusten. Inmiddels zijn we aardig ervaren in het reizen, dus hadden we het alsvolgt aangepakt: boek een kamer in een goedkoop hotel en ga tegen betaling naar het zwembad van het 5 sterren hotel dat er naast ligt. We hebben de middag dus in alle rust aan het zwembad van dit dure hotel doorgebracht.Na een uurtje trokken we allemaal bij en hadden we eigenlijk helemaal niet zoveel last meer van de hitte. We hebben ons ook nog verwend door in dit dure hotel te gaan eten voor vertrek.

Tegen 19.00 uur zijn we teruggegaan naar ons hotel en hebben nog wat uurtjes gerust. Luka was eigenlijk de enige die meteen in slaap viel en dus nog een redelijke nacht heeft gehad. Reintje, Gert-Jan en Isa hebben amper geslapen, want om kwart over 1 ging alweer de wekker en om half 2 stapten we in de taxi naar het vliegveld. Vanaf dat moment is het eigenlijk allemaal heel snel gegaan.Op het vliegveld van New Delhi verliep alles deze keer gesmeerd. Midden in de nacht was het heel erg rustig, dus de check-in en de security gingen heel snel. De vlucht was op tijd en voor we het wisten waren we in Istanbul. Natuurlijk hebben de kinderen al die uren in het vliegtuig niet geslapen, dus we vreesde voor het ergste, maar ze bleven wonder boven wonder de hele reis eigenlijk goed gemutst. Na drie uur wachten in Istanbul vlogen we door naar Tel Aviv. Het was een spiksplinter nieuw vliegtuig van Turkish Airlines met een ultra modern entertainment systeem, dus honderden films en games in de aanbieding. We hebben de kinderen de hele reis niet gehoord. Heel fijn, want wij begonnen de reis en het slaapgebrek inmiddels wel te voelen. Bij aankomst hadden we de kinderen alvast geinstrueerd op een stevige ondervraging door de Israelische autoriteiten. Over het algemeen wordt je hier intensief ondervraagd over waarom je naar Israel komt: waar ga je heen, naar wie, waar kom je vandaan, etc. Dat gaat niet altijd even vriendelijk. Isa snapte niets van dat idee en vroeg ons: 'Waarom doen ze dat dan, wij zijn toch vrienden van Israel'. Schijnbaar heeft die optimistische uitstraling geholpen, want toen we eenmaal aan de beurt waren voor de gebruikelijke ondervraging door een strenge meneer, werden (na een blik op onze kinderen) alleen maar onze paspoorten voorzien van een stempel en mochten we zo door lopen. Weer vijf minuten later stonden we met al onze baggage buiten waar onze vrienden op ons stonden te wachten.

Na wat bijgepraat en gegeten te hebben zijn we vroeg naar bed gegaan. Het was leuk om te zien dat Isa en Luka meteen weer gingen spelen met Imbar en Harel. Ze hebben in het verleden veel met elkaar gespeeld, maar ze konden mekaar absoluut niet meer herinneren. Ze pakten de draad weer op waar ze een paar jaar geleden gebleven waren en gingen vrolijk weer met elkaar aan de slag.